Nieuws

Koninklijke onderscheiding voor Eugene Waarbroek

geplaatst: 6-6-2019    Op de foto: Eugene Waarbroek (r) en Nico Schenk (l).

Tekst en foto door: Astrid van Beveren

Eugene Waarbroek is sinds 26 april lid in de Orde van Oranje Nassau. Hij ontving een lintje en Koninklijke medaille voor zijn jarenlange inzet in de visserijsport, zowel op lokaal, regionaal als landelijk niveau.

Veel dorpsgenoten weten wel wie Eugene Waarbroek (75) is. Niet alleen als voorzitter van Hengelsportvereniging De Oude IJssel (HSV DOIJ) is hij bekend maar ook als oprichter van de WAO-club, waar hij 30 jaar lang veel heeft betekend voor mensen in de WAO. Nico Schenk, penningmeester van de HSV DOIJ, heeft hem voorgedragen voor de onderscheiding.

Smoes
In Eugene's huiskamer vertellen Eugene en Nico over zijn loopbaan, de sportvisserij en hoe Eugene met een smoes naar de uitreiking werd gehaald. "Dat ging heel lang goed," vertelt Nico. "Er was een afspraak bedacht met wethouder Steintjes voor een gesprek over de sportvisserij. Met zijn ruim 40 jaar ervaring weet Eugene daar uiteraard alles over te vertellen." "Heel eerlijk," zegt Eugene twinkelend, "was het duidelijk een smoes." Maar Nico hield lang vol, "tot de avond voor de uitreiking, toen liep het mis". Eugene laat weten dat hij een belangrijke afspraak in Nijmegen heeft. Nico: "Koppig als altijd wilde hij die nakomen, daar kon geen wethouder wat aan veranderen. Toen moest ik hem wel de waarheid vertellen." Eugene moest vervolgens kiezen. "Dat was echt moeilijk. Ik moest naar het ziekenhuis maar wilde ook heel graag naar de officiële uitreiking." De gemeente hielp de afspraak in Nijmegen te verzetten en daar heeft hij geen spijt van. "De uitreiking was geweldig. De burgemeester nam twee uur de tijd om acht mensen te onderscheiden. We hebben echt plezier met hem gehad."

  "Wandelende encyclopedie"

Van de waterkant naar de vereniging
Eugene, geboren en getogen in Gaanderen, raakt op zijn 28e arbeidsongeschikt. Als iemand echter niet bij de pakken neer gaat zitten is het Eugene. Wat doet hij dan wel? Neerzitten, maar dan aan de waterkant. "Uit schaamte voor mijn situatie ben ik gaan vissen. Aan het Apeldoorns Kanaal, waar ik destijds woonde. Vooral om in de natuur te zijn. Het bood me gigantisch veel ontspanning." Hij is fysiek beperkt en moet zijn leven totaal opnieuw vormgeven maar Eugene met zijn actieve geest vindt na verloop van tijd zeker manieren om verder te gaan.

Als hij met zijn vrouw terugkeert naar Gaanderen (1976), vraagt Hengelsportvereniging De Oude IJssel hem al gauw als secretaris en een paar jaar later is hij voorzitter. In de jaren die volgen dringt hij door tot de regionale en landelijke besturen en wedstrijdcommissies, waar hij ook decennialang diverse voorzittersfuncties bekleedt. Ruim veertig jaar lang zet hij zich zo in voor de hengelsport. Hij vertegenwoordigt verenigingen bij landelijke vergaderingen, organiseert (wereld)kampioenschappen en geeft in Gaanderen het clubblad uit. Hij fungeert als wandelende encyclopedie en begeleidt de jeugd. Ook draagt hij met zijn collega's in de hengelsport zorg voor verantwoorde omgang met vis en natuur. "Want vissers zijn bijna allemaal natuurmensen."

  "Goud voor de maatschappij"

De vrijheid om iets te betekenen
Zijn gedrevenheid heeft alles te maken met mensen. "Ik laat mensen in hun waarde, kijk wat iemands kwaliteiten zijn en benut deze. Voor de vereniging is iedereen belangrijk en onmisbaar. Degene die onderhoud pleegt en degene die wedstrijden wint. Zelf ben ik ondanks hoog op de ladder te staan ook altijd gewoon mezelf gebleven."

Er volgt een gesprek over werk en arbeidsongeschiktheid. Hoe anderen kunnen oordelen over het feit dat je niet werkt, zonder te begrijpen wat zich afspeelt achter de 'voordeur'. Dat ernstige fysieke pijn onzichtbaar is. Hoe schuldig en nutteloos je je kunt voelen zonder baan. Maar ook hoe je daarmee de vrijheid krijgt om je kwaliteiten in te zetten in de samenleving. Eugene: "Ik heb door de jaren heen veel mensenkennis opgedaan en geleerd geduld op te brengen, mede door mijn werk in de WOA-club. Ik heb gigantisch veel voor de samenleving kunnen betekenen en daar veel voldoening uit gehaald. Het verenigingsleven was mijn werk." Nico herkent dat. "Doordat je vrijgesteld bent van werken, ben je goud in de maatschappij. Zelf ben ik sinds een half jaar met pensioen en ik vind het een hele belevenis dat ik na al die jaren onderweg nu tijd heb om iets voor een ander te kunnen te doen, iets voor de samenleving te kunnen betekenen."

Een staartje
Vorig jaar is Eugene, op zijn 74e, gestopt bij de HSV DOIJ, waar hij nog altijd voorzitter was. "Alles liep, het was goed om de anderen het over te laten nemen. Nico Schenk, die nu penningmeester is, vond het afscheid niet klaar. "Eugene was ineens van de radar verdwenen, mede door zijn gezondheid. Het voelde niet goed en toen zijn we op het idee gekomen om hem voor te dragen.  We zijn bijzonder blij voor hem dat het is gelukt, hij heeft het verdiend." Eugene heeft nog veel contact met de mensen waarmee hij werkte. "Ik heb er nog steeds veel plezier van." Door: Astrid van Beveren